Η Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη στον Homobasketus

Η Ολυμπιονίκης Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη μιλά στον Homobasketus για την έως σήμερα πορεία της καθώς και την Εθνική Κωφών της οποίας η πρόσφατη μεγάλη διάκριση δεν έτυχε-για ανεξήγητους λόγους- της ανάλογης αναγνώρισης.

-Ποιες είναι οι προϋποθέσεις συμμετοχής ενός αθλητή στην Εθνική Κωφών?

Για να παίξει ένας αθλητής στην Εθνική ομάδα Κωφών πρέπει να έχει ποσοστό βαρηκοΐας από 55% και πάνω. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει μια ενημέρωση σε όλα τα σωματεία για να βρεθούν παίχτριες οι οποίες έχουν κάποιο ποσοστό βαρηκοΐας. Δυστυχώς η ομάδα έχει έλλειψη παικτριών και μόνο έτσι μπορεί να γίνει κάτι. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν παίκτριες ή όχι που να πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις αλλά καλό θα ήταν να γίνει μια προσπάθεια.

-Ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία βαρήκοη ή κωφή αθλήτρια και πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η επικοινωνία με τον προπονητή και τις συμπαίκτριες εντός αγωνιστικού χώρου?

Η βαρήκοη αθλήτρια δεν έχει τις τρομερές δυσκολίες σε σύγκριση με μια αθλήτρια η οποία είναι κωφή. Όταν φοράνε ακουστικό μπορούν να επικοινωνήσουν με τον προπονητή και με τις υπόλοιπες συμπαίχτριες. Στον αγώνα όμως απαγορεύεται η χρήση ακουστικού που σημαίνει ότι η επικοινωνία είναι σαφώς δυσκολότερη αφού ο προπονητής θα πρέπει να δίνει οδηγίες. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η συνεργασία μεταξύ αθλήτριας και προπονητή. Η νοηματική γλώσσα είναι απαραίτητη γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η παίκτρια να καταλάβει τις οδηγίες. Ο προπονητής γνωρίζει καλά την ορολογία του μπάσκετ στη νοηματική και προσπαθεί να εξηγήσει στα κορίτσια τι είναι αυτό που ζητάει μέσα στο γήπεδο.

-Ποια η εμπειρία σου από την πρόσφατη διάκριση στην Ολυμπιάδα που διεξήχθη στην Ταϊπέι?

Δεν έχω λόγια να περιγράψω το πόσο εκπληκτικά πέρασα στη διοργάνωση. Είναι αυτό που λέμε «εμπειρία ζωής» και δεν την αλλάζω με τίποτα στο κόσμο. Η τελετή έναρξης δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από την κανονική Ολυμπιάδα. Όταν μπήκαμε μέσα στο γήπεδο μπροστά σε 35.000 κόσμο είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Είναι κάτι που σίγουρα δεν το ζεις κάθε μέρα. Η Ταϊπει ήταν άψογη σε όλους τους τομείς…από το ξενοδοχείο, τη μεταφορά των αθλητών, τους αγώνες , όλα τα γήπεδα ήταν γεμάτα από κόσμο. Οι γνωριμίες που κάναμε με άλλους αθλητές , οι εθελοντές , όλοι οι άνθρωποι που μας έβλεπαν μας αγάπησαν και αυτό το βλέπαμε κάθε μέρα όταν ερχόμασταν σε επαφή μαζί τους. Η γυναικεία ομάδα κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία της να τερματίσει τέταρτη στον κόσμο και αυτό για μένα είναι πολύ τιμητικό για τη χώρα μου και φυσικά ως προσωπική διάκριση. Η επόμενη Ολυμπιάδα θα γίνει το 2013 στην Αθήνα και ελπίζω η εμπειρία μου να είναι το ίδιο ανάλογη με αυτό που έζησα στη Ταϊβάν.

- Θεωρείς ότι προβλήθηκε από τα Μ.Μ.Ε. η πρόσφατη αυτή επιτυχία σας?

Εσύ άκουσες κάτι από τα Μ.Μ.Ε για την επιτυχία της Ελλάδας? Και δεν μιλάω μόνο για το μπάσκετ. Υπήρχαν αθλήματα όπως το καράτε, η κολύμβηση που αθλητές πήρανε μετάλλια και απ’ ότι ξέρω δεν αναφέρθηκε τίποτα. Είναι κρίμα πάντως που δεν υπάρχει η απαραίτητη προβολή και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Η τέταρτη θέση στην Ολυμπιάδα στις γυναίκες και η 3η των ανδρών στο μπάσκετ είναι κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει σε προηγούμενη ανάλογη διοργάνωση. Γιατί λοιπόν δεν αναφέρεται κάτι όπως γίνεται και με τους άνδρες της Εθνικής ομάδας που πήραν χάλκινο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα? Βέβαια ξέρουμε πολύ καλά ότι το γυναικείο μπάσκετ το έχουνε στο περιθώριο και είναι κρίμα.

- Υπάρχουν ακούοντες αρωγοί στην προσπάθεια της Εθνικής Κωφών?

Δυστυχώς οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την προσπάθεια μας είναι πολύ λίγοι. Δεν υπάρχουν χορηγοί κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Δεν υπάρχει προβολή από τα Μ.Μ.Ε όπως ανάφερα και πιο πριν. Τα τελευταία 3 χρόνια που είμαι στην ομάδα μόνο εμείς οι αθλήτριες «τρέχουμε» και ο προπονητής μας ο Θωμάς Σδούκος, ο οποίος έχει κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βελτιωθεί αυτή η ομάδα. Έχει νοιαστεί τόσο πολύ για την ομάδα όσο κανένας άλλος. Ασχολείται με την κάθε μια παίκτρια ξεχωριστά ανάλογα με τις ανάγκες τις. Έχει μιλήσει με ομάδες για να μπορέσουν κάποιες παίκτριες να αποκτήσουν εμπειρία στους αγώνες μέσα από προπονήσεις και πρωταθλήματα. Οι περισσότερες αθλήτριες τα προηγούμενα χρόνια δεν αγωνίζοταν σε καμιά ομάδα όλο το χρόνο. Τώρα σχεδόν όλες οι κοπέλες είναι σε ομάδες και προπονούνται.

-Ποια θεωρείς, στην μέχρι τώρα πορεία σου, καλύτερη στιγμή και ποια χειρότερη?

Σίγουρα η καλύτερη στιγμή για μένα ήταν το 2007 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Κίνα με την Εθνική ομάδα όπου πήραμε το χάλκινο μετάλλιο. Εκτός του ότι ήταν η πρώτη φορά για μένα που έπαιζα για τη χώρα μου, τα συναισθήματα που ένιωσα όταν φόρεσα τη φανέλα και όταν κερδίσαμε την Λιθουανία στον μικρό τελικό είναι κάτι το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω.
Η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν πέρυσι που έπαιξα στην Άρτεμις Βόλου. Δυστυχώς για κάποιους λόγους δεν συνέχισα στην ομάδα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσω τη χρονιά μου.

-Ποια ήταν η αντίπαλη ομάδα που σε δυσκόλεψε περισσότερο?

Έχω μία πρόσφατη εμπειρία και αυτή δεν είναι άλλη παρά ο Μελάς. Ήταν σίγουρα μια από τις πιο δύσκολες νίκες που έχω κάνει ποτέ μου. Όπως επίσης δεν θα ξεχάσω όταν έπαιζα στον Ζωγράφου και είχαμε κερδίσει την Ένωση Παγκρατίου μέσα στο Μετς. Τέτοιο πάθος αλλά και άγχος ταυτόχρονα δεν το είχα ξαναζήσει.

-Τι γνώμη έχεις για τις συνεχείς αποχωρήσεις ομάδων που πλήττει τις κατηγορίες του γυναικείου μπάσκετ?

Αυτό δυστυχώς είναι μια «πονεμένη ιστορία» χρόνια τώρα. Κι αυτό γιατί το γυναικείο μπάσκετ περνάει μια κρίση που κάθε χρόνο βλέπουμε να γίνεται και πιο έντονη. Έτσι υπάρχουν ομάδες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του πρωταθλήματος είτε για λόγους οικονομικούς είτε για το ότι δεν υπάρχουν οι ανάλογες παίκτριες, με σκοπό να βάζουν «λουκέτο».
Είναι κρίμα να γίνεται αυτό, σίγουρα το μπάσκετ που παίζουμε δεν θεωρείται επαγγελματικό και δεν πρόκειται να ζήσουμε από αυτό αλλά εφόσον είναι επιλογή μας να παίζουμε, τουλάχιστον να το ευχαριστιόμαστε. Σίγουρα μερίδιο ευθύνης έχουν και οι παράγοντες των ομάδων και φυσικά η ΕΟΚ η οποία δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή όπως κάνει με το αντρικό.

-Φέτος παίζεις στην ΑΕΝ Κηφισιάς στην Α’ ΕΣΚΑ Γυναικών. Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας?

Σίγουρα είναι η τετράδα. Μετά βλέπουμε…Αν πω ότι δεν θέλουμε να ανέβουμε κατηγορία θα είναι ψέματα αλλά για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να πραγματοποιήσουμε τα υπόλοιπα. Πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά και υπομονή θα πάμε καλά.

-Πως βλέπεις το φετινό πρωτάθλημα της Α’ ΕΣΚΑ μέχρι στιγμής? Υπάρχουν κάποια φαβορί για την άνοδο και ποιες ομάδες θεωρείς ότι θα παλέψουν για την παραμονή?

Φέτος οι περισσότερες ομάδες είναι ανταγωνιστικές και δεν ξέρεις από πού θα σού ρθει η ήττα. Όποια ομάδα υποτιμήσει τον αντίπαλό της πιστεύω ότι θα χάσει.
Φαβορί βλέπω το Περιστέρι , τη Δάφνη, τον Μελά και εμάς φυσικά χεχε! Αυτές οι ομάδες νομίζω ότι θα περάσουν στα play offs. Τώρα οι ομάδες που θα παλέψουν για παραμονή ίσως είναι η Δάφνη Δαφνίου, ο Απόλλων Αθηνών και ο Προμηθέας.

Η Αλεξάνδρα γεννήθηκε στις 13/9/1979 και ξεκίνησε το μπάσκετ σε ηλικία 10 ετών στο Μαρούσι όπου έπαιξε μέχρι το 1997. Έχει επίσης αγωνιστεί στο Γαλάτσι, στον Αστ. Πολυγώνου, στον Άρη Θήβας, στον ΑΟ Ζωγράφου, στην Άρτεμις Βόλου και φέτος αγωνίζεται στην ΑΕΝ Κηφισιάς.
Από το 2007 είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Κωφών.