O Άγγελος Γιαννουλάκης στο Homobasketus

Ο προπονητής του ΔΑΣΑΛ, Άγγελος Γιαννουλάκης μιλάει στο homobasketus για την ομάδα του και τα σχέδια για την επόμενη χρονιά, τις προτάσεις για την αναβάθμιση του πρωταθλήματος της Α1, για τον σημαντικό τομέα των υποδομών στο μπάσκετ, την Εθνική ομάδα και τους προσωπικούς του στόχους.

O ΔΑΣΑΛ, μετά την άνοδο στην Α1, κατάφερε να είναι στην 6η θέση και απ’ότι φαίνεται σε αυτή θα τερματίσει. Είστε ευχαριστημένος από την πορεία της ομάδας;

Φυσικά και είμαι ευχαριστημένος. Όταν σχεδιάζαμε αυτή την ομάδα το καλοκαίρι, κι έχοντας περάσει δύο πολύ δύσκολα χρόνια στο τέλος της πρώτης περιόδου μας στην Α1, πίστευα πως με 6 γυναίκες και τις υπόλοιπες άπειρες κορασιδονεάνιδες αν δεν είχαμε κανένα σοβαρό τραυματισμό και κάνουμε καλή δουλειά θα παραμέναμε στην κ ατηγορία. Όταν μια βδομάδα πριν την έναρξη του κυπέλλου σταμάτησε η Βαρδάκη θεωρούσα οτι σαν υλικό είμασταν οριακά στο επίπεδο των υπολοίπων που θα διεκδικούσαν την παραμονή. Κι όταν τραυματίστηκε η Πλούμπη πριν τα 7 κρίσιμα ματς του δεύτερου γύρου, θυμήθηκα την πορεία του Σπόρτιγκ πέρυσι μετά τον τραυματισμό της Κοχ και με έπιασε σύγκρυο...
Για μας το να τερματίσουμε 6οι μετά απ όλα αυτά είναι σαν να πήραμε το πρωτάθλημα... Βοήθησαν κι άλλοι εξωγενείς παράγοντες στην...άνεση με την οποία σωθήκαμε νωρίς, αλλά είμαι ευχαριστημένος από το γεγονός οτι εμείς σωθήκαμε με τις δικές μας ικανότητες και δυνάμεις και δεν περιμέναμε να διαλυθούν οι υπόλοιποι. Πήραμε όλα τα ματς που έπρεπε να πάρουμε συν δύο που με βάση τη λογική δεν περιμέναμε, και αν δεν γινόταν τα όσα θαυμάσια και τραγικά μαζί έγιναν στα τελευταία 7 δέκατα του δευτερολέπτου στο παιχνίδι της πρεμιέρας με την Πτολεμαϊδα, μ αυτήν την πορεία θα χτυπούσαμε και τετράδα.... Πιο πολύ όμως κι από την άνετη σωτηρία με ευχαρίστησε το γεγονός οτι είμασταν μια πολύ καλή παρέα, οτι είχαμε χημεία μέσα κι έξω από το γήπεδο, το οτι είχαμε οικονομική υγεία, καθώς και το γεγονός οτι κάποιες νεάνιδες βοήθησαν αρκετά στην πορεία αυτή και έτσι μπορούμε να τις υπολογίζουμε και για το μέλλον. Κι αυτό είναι καλό και για μας και γι αυτές αλλά προπάντων είναι καλό για το γυναικείο μπάσκετ.

Ποιες ομάδες ξεχωρίσατε από το φετινό πρωτάθλημα και ποιες ομάδες ήταν αυτές που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και γιατί;

Τρεις ομάδες ξεχώρισα από τη φετινή περίοδο. Τον Αθηναϊκό που παίρνει αήττητος το πρωτάθλημα και έφτασε λίγους πόντους από το final 4 της Ευρώπης. Έπαιξαν καλό μπάσκετ, ήταν πάντα πολύ διαβασμένοι, και διαχειρήστηκαν ένα πολύ γεμάτο και ακριβό για τα δεδομένα του γυναικείου ρόστερ χωρίς ορατές τριβές. Όταν σε τέτοιες ομ άδες βλέπεις να βάζει κάποια καλάθι και να πανηγυρίζουν οι υπόλοιπες στον πάγκο αυτό είναι δείγμα υγείας και τους αξιζουν συγχαρητήρια. Επίσης θεωρώ οτι ευχαριστημένοι απο τις ομάδες τους πρέπει να είναι οι Καλαμαριά και Φάληρο. Θετικές αλλά και αρνητικές εντυπώσεις μου άφησαν οι Εσπερίδες και Πτολεμαϊδα, ενώ σίγουρα δεν θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού του Πανιωνίου και του Παγχιακού που διαχειρίστηκαν ακριβά και γεμάτα ρόστερ χωρίς ικανοποιητικά αγωνιστικά αποτελέσματα... Τους λόγους τους γνωρίζουν καλύτερα αυτοί που είναι μέσα στους συλλόγους, εγώ σαν τρίτος κρίνω με βάση το μπάτζετ και το υλικό που είχαν στη διάθεσή τους, τους στόχους που έβαλαν πέρυσι το καλοκαίρι, και βέβαια το μπάσκετ που έπαιξαν όλη τη χρονιά και τα αποτελέσματα που έφεραν...

Σχέδια για τη νέα χρονιά. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να πάει η ομάδα καλύτερα την επόμενη χρονιά;

Aκούω πολλά για μείωση των ομάδων της Α1, play off και play out, δυνατότητα των ομάδων να ενισχυθούν με κοινοτικές παίκτριες. Εμείς στόχο θα βάλουμε ν ανέβουμε σαν ομάδα ένα επίπεδο, διατηρώντας το βασικό κορμό, ενισχύοντας το υλικό με μία, μάξιμουμ δύο ποιοτικές προσθήκες και διατηρώντας την πάγια τακτική αξιοποίησης ταλαντούχων νεαρών που πρωταγωνιστούν στις υποδομές μας. Οι ομάδες κατά την άποψή μου δεν αγοράζονται, χτίζονται λιθαράκι - λιθαράκι. Η φιλοσοφία μου λέει οτι στο γυναικείο μπάσκετ δεν χωρούν ομάδες με 10-12 πρωταγωνίστριες, και πρέπει για να έχεις τη σωστή χημεία το χειμώνα να έχεις προνοήσει το καλοκαίρι. Προτιμώ για αγωνιστικούς και οικονομικούς λόγους να μην φορτώνεται το ρόστερ μας. Καλύτερα να δίνεις λίγα αλλά να είσαι συνεπής και να έχεις υγεία παρά να υπόσχεσαι πολλά, να δίνεις ελάχιστα, και να διαλύεσαι στις πρώτες δυσκολίες γιατί δεν μπορείς να στηρίξεις τα λόγια με πράξεις... Επτά το πολύ οκτώ ποιοτικές πρωταγωνίστριες και νεαρά παιδιά που θα προπονούνται πολύ, θα μιλάνε λίγο, θα χρησιμοποιούνται όποτε υπάρχει δυνατότητα χωρίς να γκρινιάζουν και θα έχουν και αυτές και ο σύλλογος να κερδίσουν κάτι στο μέλλον.
Οι ξένες μας βοήθησαν τρομερά φέτος και μακάρι να μείνουν. Τους αξίζει μια καλή αύξηση, και είμαστε προετοιμασμένοι να τους τη δώσουμε. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα, γιατί χρόνια τώρα ξέρουμε οτι μετά από όσα έχουν κάνει, οι υπόλοιπες ομάδες με δυνατότερα πορτοφόλια θα τους βλέπουν σαν... ξερολούκουμα... Αν δεν μπορέσουμε να τις κρατήσουμε θα πρέπει να τις αντικαταστήσουμε με άλλες που θα μπορέσουν να προσφέρουν ανάλογα. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Γι αυτό έκανα και το ταξίδι στην Αμερική και είδα 19 παιχνίδια σε 6 μέρες...

Δυστυχώς, όταν μιλάμε για το πρωτάθλημα της Α1 Γυναικών λέμε ¨κάθε πέρσι και καλύτερα¨. Τι νομίζετε ότι φταίει και ποιες είναι οι προτάσεις σας για την αναβάθμιση του γυναικείου μπάσκετ;

Βασικά πιστεύω οτι το γυναικείο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια δεν εξελίσεται, δεν προσαρμόζεται. Τόσο οι ΕΟΚ όσο και οι παράγοντες των σωματείων δεν παρακολουθούν άλλα πιο προηγμένα πρωταθλήματα, δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους, δεν προσπαθούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Το προϊόν δεν διαφημίζεται δεν προωθείται. Οι υποδομές υπολειτουργούν. Από λόγια έχουμε χορτάσει, ΕΡΓΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... Τι μπορεί να γίνει?

Α) Πρωτάθλημα με 12 ομάδες από την περίοδο 2010-2011. Play off και play out για να υπάρχει ενδιαφέρον ως την τελευταία μέρα, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα με τις Αμερικανίδες που δοκιμάζονται στο Wnba.
Β) Διατήρηση της συμφωνίας με Γαλάνη, εύρεση τηλεοπτικού σταθμού που θα καλύπτει το πρωτάθλημα, με τον αγώνα της αγωνιστικής που θα δείχνει η τηλεόραση να παίζεται Δευτέρα απόγευμα για να μην πέφτει πάνω σε ποδόσφαιρο και Α1 ανδρών.
Γ) Αντί κυπέλου να γίνεται τουρνουά 4 ημερών σε μεγάλο ουδέτερο γήπεδο, με βάση τη βαθμολογία του πρωταθλήματος ως εκείνη τη στιγμή, όπως γίνεται στην Αμερική με τα Κολλέγια. Την πρώτη μέρα ο 5 παίζει με τον 12, ο 6 με τον 11, ο 7 με τον 10 και ο 8 με τον 9. Τη δεύτερη μέρα ο 1 αντιμετωπίζει το νικητή 8/9, ο 2 τον 7/10, ο 3 τον 6/11, και ο 4 τον 5/12. Στα ημιτελικά ο 1 πιθανότατα αντιμετωπίζει τον 4, και ο 2 τον 3, οπότε θα γίνουν δυνατά παιχνίδια ελκυστικά στον κόσμο και την τηλεόραση. Ο νικητής μπορεί να παίρνει αυτόματα ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Δ) Ναι στις κοινοτικές για όποιον μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά, άλλωστε βάσει Κοινοτικού δικαίου και δεδικασμένου με Χελένιους, δεν μπορούμε να πούμε όχι. Απλά να γίνει συμφωνία κυρίων μεταξύ ΕOK και προέδρων για 1 το πολύ. Έτσι θα ανέβει το επίπεδο του πρωταθλήματος, οι Ευρωπαίοι θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί και θα πέσουν λίγο τα κασέ γιατί κάποιες ζητούν και παίρνουν πολύ περισσότερα απ όσο αξίζουν και προσφέρουν...
Ε) Να υποχρεωθούν ΟΛΕΣ οι ομάδες όλων των επιπέδων να έχουν δύο παίκτριες κάτω των 18 στην 12άδα και να διατηρούν ομάδες υποδομής σε όλες τις ηλικίες αλλιώς να μην παίρνουν ευρώ από τον κρατικό κορβανά.
ΣΤ) Να τιμωρούνται με αφαίρεση βαθμών όσοι διώχνουν τις ξένες και αλοιώνουν το πρωτάθλημα. Να μην επιτρέπεται ν αγωνίζονται ομάδες με κορασίδες. Έως 10 μέρες πριν το ξεκίνημα του πρωτάθληματος αν κάποιος αδυνατεί ή δεν θέλει να κατεβάσει ομάδα γυναικών, να υποβιβάζεται αυτόματα στο τοπικό και να δίνεται το δικαίωμα στην πρώτη επιλαχούσα από την Α2 να συμπληρώνει την Α1. Να επιτρέπονται οι αλλαγές ξένων καθ όλη τη διάρκεια του έτους. Επίσης Ελληνίδα η οποία ξεκινά τη σεζόν στο εξωτερικό, να έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα αν αποδεσμευτεί από την ομάδα της.
Ζ) Ομάδες που την προηγούμενη σεζόν χρωστάνε σε παίκτριες προπονητές κλπ να μην έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μεταγραφές, ή να χρησιμοποιήσουν ξένες και κοινοτικές αν δεν εξωφλήσουν τα χρωστούμενα. Να βρεθεί τρόπος να εξασφαλίζονται τα χρήματα παικτριών και προπονητών ακόμη και
σε ερασιτεχνικό επίπεδο...

Θα ήθελα την γνώμη σας για τις υποδομές στο μπάσκετ και δη στο γυναικείο. Δίνουν τα σωματεία βάρος σε αυτό τον σημαντικό τομέα;

Αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το άθλημα είναι η ανυπαρξία των υποδομών και κυρίως στην ηλικία των νεανίδων, όπου το επίπεδο είναι τραγικό. Το κράτος αντί να δίνει κίνητρα σε ομάδες να συγχωνεύονται θα πρέπει να δώσει κίνητρα ή να υποχρεώσει όλα τα σωματεία να διατηρούν τμήματα υποδομής ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ. Με έξοδα των σωματείων πρέπει να υπάρχει πρωτάθλημα μίνι, παγκορασίδων, κορασίδων, νεανίδων, διαρκείας 6 μηνών. Τα παιδιά για να μείνουν στο άθλημα πρέπει να ''ποτιστούν'' με το μικρόβιο απ την αρχή. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να παίζουν επίσημα παιχνίδια και όχι να κάνουν προπόνηση 4-5 χρόνια για να παίξουν για πρώτη φορά ως κορασίδες ή να αναγκάζονται ν αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερης ηλικίας αντιπάλους.
Τις ομάδες υποδομής να προπονούν προπονητές με ειδικό δίπλωμα από Σχολή της ΓΓΑ ή απόφοιτοι των ΤΕΦΑΑ και όχι παράγοντες και παίκτριες που πρέπει να δικαιολογούν τα οδοιπορικά που παίρνουν...
Οι αθλήτριες των Εθνικών ομάδων και αυτών που προκρίνονται οι ομάδες τους στα Πανελλήνια πρωταθλήματα θα πρέπει να επιβραβεύονται με bonus εισαγωγής στα Πανεπιστήμια ως κίνητρο για να μην σταματάνε τον αθλητισμό για να ανταγωνιστούν τους υπόλοιπους μαθητές. Εννοείται ότι το κίνητρο θα πρέπει να είναι αντίστοιχο με την τελική θέση που θα παίρνει η ομάδα τους.

Ποια θεωρείτε πως είναι τα στοιχεία χάρις στα οποία ξεχωρίζουν κάθε χρονιά οι υποδομές του ΔΑΣΑΛ;

Κατ αρχήν η παραγωγική διαδικασία είναι το Νο 1 στις προτεραιότητες του συλλόγου. Υπάρχει μεγάλη οργάνωση και παρακολούθηση των παιδιών ξεκινώντας από τα Δημοτικά σχολεία της περιοχής. Τα αγωνιστικά τμήματα στελεχώνονται με προπονητές επιπέδου, γίνονται προπονήσεις σχεδόν καθημερινά, σε κλειστά γυμναστήρια και χωρίς να πληρώνουν τα παιδιά ούτε ευρώ. Υπάρχει ενιαία προπονητική φιλοσοφία που κλιμακώνεται από τις παγκορασίδες έως τις γυναίκες. Ο σύλλογος επενδύει κάθε χρόνο σε 2-3 μεταγραφές επίλεκτων παιδιών προοπτικής γυναικείας ομάδας. Προσπαθούμε και ως τώρα καταφέρνουμε να παίρνουν οι επίλεκτες αθλήτριες/μαθήτριες οτι bonus εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο υπάρχει, για να μπορούν εκείνες να μπουν στη Σχολή της επιλογής τους κι εμείς να έχουμε τη δυνατότητα αυτές που θα κρατήσουμε για τη γυναικεία ομάδα να τις προπονούμε χωρίς προβλήματα. Στο ρόστερ της γυναικείας ομάδας έχουμε πάντα τις πρωταγωνίστριες των κορασίδων-νεανίδων, για να δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να κυνηγήσουν το όνειρό τους στο επίπεδο της Α1 και παράλληλα να συνδέουμε την παραγωγική διαδικασία με τη βιτρίνα.




Πως βλέπετε την συμμετοχή της Εθνικής στο Eurobasket της Λετονίας και γενικά την πορεία της;

Η πορεία της Εθνικής ομάδας γυναικών τα τελευταία χρόνια είναι ένα μεγάλο θαύμα, το οποίο το γυναικείο μπάσκετ το οφείλει στον Κώστα Μίσσα και το επιτελείο του. Υπάρχουν προβλήματα σοβαρά αγωνιστικά και μη, που θα πρέπει ν αντιμετωπιστούν εδώ και τώρα γιατί αλλιώς η συνέχεια δεν θα είναι ανάλογη. Για το παρόν, ευνόητο είναι οτι η Εθνική θα πρέπει να βρει άμμεσα Ελληνοαμερικανίδες ή να ελληνοποιήσει 1-2 αθλήτριες για ν αντιμετωπίσει την έλειψη ψηλών που υπάρχει μετά την αποχώρηση των Κλιγκοπούλου, Σαμορούκοβα και Σαρέγκου. Με γνώμονα και την πρόσφατη κόντρα Ελληνίδων-Αμερικανίδων στο All Star Game τη Δευτέρα στη Βέροια είναι δεδομένο οτι χωρίς ψηλά κορμιά κοντά στη ρακέτα το έργο του προπονητή θα είναι πολύ δύσκολο. Βεβαίως είμαι σίγουρος οτι με την τακτική του coach, το πολύ καλό scouting, και τη μαχητικότητα των κοριτσιών θα πάμε καλά, αλλά αν θέλουμε οι διακρίσεις να συνεχιστούν είναι αναγκαίες οι προσθήκες... Για το μέλλον θεωρώ οτι το προπονητικό team της Εθνικής Γυναικών θα πρέπει να οργανώσει και να επιβλέπει όλα τα τμήματα των μικρών Εθνικών ομάδων στα οποία εδώ και πολλά χρόνια η δουλειά που γίνεται δεν είναι ανάλογη... Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην επιλογή των αθλητριών, στη διαχείρησή τους καθώς και πλήρης ανυπαρξία συνεργασίας με τους προπονητές των συλλόγων που τις έχουν τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Επειδή χρόνια τώρα φωνάζουμε αλλά όχι μόνο πρόοδο δεν βλέπουμε, αλλά και στοχοποιούμαστε στις αποτυχίες....καλό θα ήταν το προπονητικό team των γυναικών, να ασχοληθεί ενεργά...




Ποιοι είναι οι προσωπικοί σας στόχοι;

Όσον αφορά τον εαυτό μου, τα πρώτα χρόνια ανέλαβα δύσκολα καθήκοντα, κάναμε μεγάλες επιτυχίες αλλά στις νίκες τα μπράβο έπαιρναν οι παίκτριες και όταν κάναμε μία - δύο ήττες τη χρονιά ολόκληρη έφταιγα αποκλειστικά εγώ. Τώρα με αυτή την ομάδα αναγνωρίζεται λίγο και η δική μου συμμετοχή. Είμαι πολύ ευχαριστημένος στα Άνω Λιόσια. Αγαπώ τη δουλειά μου και τα παιδιά. Όλα, απ τις κορασίδες ως τις γυναίκες έχουν περάσει απ τα χέρια μου, κι απο αυτά που έχουν έρθει με μεταγραφή σε νεαρή ηλικία, τα περισσότερα είναι επιλογές μου. Η φιλοσοφία μου συμφωνεί απόλυτα μ αυτή της διοίκησης, και οι επιθυμίες μου που αφορούν αγωνιστικά θέματα είναι πάντα σεβαστές. Έχω ειδική συμφωνία με τον πρόεδρο που μου επιτρέπει να εργαστώ κάπου αλλού, αν υπάρξει κάποια εξαιρετική πρόταση, αλλά δεν πάω ούτε στον μπασκετικό παράδεισο αν δεν μου παρέχουν ανάλογες συνθήκες δουλειάς. Κάποια στιγμή θα ήθελα να ξαναζήσω στιγμές ανάλογες του 2003 που πήραμε το πρωτάθλημα και φτάσαμε ως το final four του Fiba Cup. Aπωθημένο μου επίσης είναι να δουλέψω σε μια ομάδα Α1 ανδρών, και ειδικά για scouting που είναι το πιο αγαπημένο μου κομμάτι απ το basketball, το έχω δουλέψει στο Duke με τον coach Σιζέφσκι και το αγαπώ πιο πολύ κι απ το κοουτσάρισμα. Αλλά δύσκολα πια...

Τελειώνοντας Σπύρο θα ήθελα να σ'ευχαριστήσω που μου έδωσες τη δυνατότητα να εκφράσω δημόσια τις απόψεις μου. Επίσης με την ευκαιρία να ευχαριστήσω τις παίκτριές μου για την καλή παρέα και τις συγκινήσεις και αυτής της χρονιάς, το Δήμο Άνω Λιοσίων και την Διευθύντρια του Αθλητικού Μαρία Πλαβούκου που μου επιτρέπει να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ, τους συνεργάτες μου Γιώργο Κάββουρα, Παναγιώτη Παυλόπουλο, Νίκο Βαρβαρίγο, Μαρία Μπαριτάκη, το γιατρό Γιάννη Χατζηκομνηνό και τέλος τον άνθρωπο που χωρίς αυτόν στα Άνω Λιόσια γυναικείο μπάσκετ δεν θα υπήρχε, τον πρόεδρο Δημήτρη Ραφτόπουλο.